Merk jij dat ook, dat je als hoogsensitief mens snel afgeleid bent? Dat je heel erg je best moet doen wanneer je geconcentreerd wilt werken?

Veel hoogsensitieve mensen herkennen dat, en leren er verschillende manieren voor tijdens het opgroeien. Sommigen gaan continu mee in alles wat er is, en vinden het heel lastig om hun taken af te krijgen. Anderen hebben geleerd te filteren, focussen en prioriteiten te stellen, en krijgen hun werk wat makkelijker af.

Dat laatste klinkt niet heel erg sexy, hè? En ook niet creatief, of opwindend …

Toch helpt het wel, om te leren je focus te houden, en je afleidingen te kiezen: door wat wil je wél en door wat wil je zeker níet worden afgeleid. Ik zit nu in mijn werkkamer, aan de voorkant van het huis, lekker dit te schrijven. De ramen staan open, het is warm weer, hier is het nog redelijk koel. Ik hoor:

• vogels in de bomen
• auto’s die voorbij rijden
• gekraak van een zonnescherm bij de buren
• het getik van mijn toetsenbord
• en nog meer vogels in de bomen verder weg.

Toch hoef ik met al die geluiden niks. Zelfs als mijn mobiel begint te piepen (weer een smsje of een messenger-berichtje), kan ik kiezen of ik direct kijk of niet. Een keuze die ik steeds weer maak: concentreer ik me op dit ene dat ik doe, of probeer ik ook een aantal andere dingen even snel tussendoor te doen?

Wat voelt goed?

Vaak, als je iets probeert te veranderen in je gedrag, is het goed om te kijken waartoe je iets doet. In de zin van: “wat geeft dit gedrag mij voor positiefs dat ik het blijf doen”. In mijn geval: verschillende dingen naast elkaar doen, snelle afwisseling, geeft mij een gevoel van levendigheid, van intelligentie, van allerlei ballen tegelijkertijd in de lucht kunnen houden – een prettig soort spanning.

Alsof je alle “paden” van de wolken in de lucht volgt, het ene pad is nog mooier dan het andere.

Ik verveel me vaak dood bij dagen waar ik de hele tijd met 1 ding bezig ben, waar geen afwisseling en verandering in zit. Dat is ook een uiting van een creatieve geest – waar veel HSP’s zich in kunnen herkennen. Dat komt juist doordat er zoveel details binnen komen, en doordat je die ook nog eens dieper en grondiger verwerkt. Je ziet dan vaak ook veel meer mogelijkheden, krijgt allerlei ideeën, en vindt die uiteraard geweldig! Zie dat maar eens te stroomlijnen!

Als je ook nog een beelddenker bent, zie je ook alle mogelijkheden gelijk voor je, met alle details, en alle grote lijnen, naar verleden en toekomst toe.

Veel te weinig tijd

Wat bij mij dan op een gegeven moment gaat opspelen, is dat ik door de bomen het bos niet meer zie (of door de wolken de blauwe lucht …). Heb jij dat nou ook? Een hele lijst met leuke dingen om te doen, prachtige dingen om te maken of te schrijven, interessante boeken om te lezen of lekkere nieuwe recepten om uit te proberen, en .. en … en …

En: veel te weinig tijd.

En: waar begin ik?

En: oh shit, dit moet ook allemaal nog … (gewone dingetjes zoals boodschappen doen, huis schoonmaken, je moeder bellen, douchen, eten, slapen, enzovoort)

Raak jij in paniek bij zoiets? Ik wel een beetje – misschien is ‘paniek’ een te groot woord, maar het wordt me dan wel teveel. En vervolgens, omdat ik niet zo makkelijk kan kiezen, doe ik alleen de voor de hand liggende dingen en ‘vergeet’ ik de rest. Dan komt er van al dat moois niet zoveel terecht.

Bah, lijstjes maken!

Wat mij dan heel goed helpt, is alles eens rustig op een rijtje te zetten. Heel gestructureerd, per onderwerp, gewoon lijstjes maken. Dat kan heel simpel, op een groot vel papier onder elkaar, of in de computer (Excel is zo fijn voor lijstjes!). Maar mooi vormgegeven met allerlei kleurtjes, plaatjes, lijntjes enzovoort kan natuurlijk ook.

(Ik vind dit overigens nog leuk ook – waarom? Verderop leg ik dat uit)

Vervolgens: een tijdsplanning – wanneer doe ik dit? Heerlijk, als je kunt zien: dit doe ik pas in augustus, en het is nu mei, dus alle aantekeningen daarover kunnen even in een map (doos, folder, la – noem maar op). Daar hoef ik nu niks mee.

Een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb als HSP, is: “Ik hoef niet met alles iets te doen”. En zeker niet onmiddellijk. (Een groot dank je wel aan de cliënte die daar een jaar of wat geleden mee kwam!)

Eigenlijk klinkt het allemaal heel simpel, hè. Je weet het ook wel. Maar het doen is een ander puntje, vaak … Ik ga daarbij vaak op m’n gevoel af – nog zo’n dingetje dat HSP’s goed kunnen, maar wel vaak eerst moeten leren.

Dat gevoel

Vertrouwen op je gevoel, je intuïtie, de innerlijke impulsen die goed voor je zijn en goed voelen. Ik heb het nu dus niet over emoties – gevoelens zoals verdriet of boosheid. Ik heb het over dat innerlijke gevoel van “dit klopt gewoon”. En dat blijkt dan ook later te kloppen. Dát gevoel. Kun jij dat al ‘horen’ bij jezelf? En ernaar handelen?

Dus ja, er is een moment dat ik ‘voel’ (weet): nu is het de tijd om alles op een rijtje te zetten, om de planning aan te pakken, om te beslissen dat ik dit leuke nieuwe ding pas in oktober ga doen, en dit andere leuke nieuwe ding al in juli. Dan kan ik het daar ook laten, en leidt het me niet meer af. En: ik vind het dan echt leuk om te doen, omdat mijn stemming ernaar is, het gemakkelijk gaat, mijn energie gaat die kant op. Of hoe je dat ook wilt verwoorden, het gaat min of meer moeiteloos.

Oh ja, en natuurlijk zijn er ook die andere dingen die afleiden: het is te warm of te koud, je hebt honger of dorst, je bent moe, of hebt gewoon domweg geen zin. Of je hikt ergens tegenaan, voelt weerstand, zegt tegen jezelf dat het nu nog niet hoeft … En al die andere afleiders. Maar daarover een andere keer wat meer.

Energie

In al die afleiding gaat natuurlijk ook een hoop energie zitten. Tenminste, als je steeds zonder op te letten erin mee gaat. Of als je je eraan ergert, zoals het gekwetter van de eksters aan de overkant van de straat, die hun jonkies uit het nest proberen te kletsen. Ook het leren concentreren en je focus houden, kan wat energie kosten. Op den duur gaat het gemakkelijker, heb ik gemerkt!