Helder en Intens Coaching

Leert je anders kijken naar hoogsensitiviteit

Vele wegen naar Rome (of waar je ook terecht wilt komen)

Hoe ga jij je levenspad? Iedereen heeft zo zijn of haar eigen manier, en het kan veel inzicht geven als je eens kijkt hoe jij het doet. Inzicht in de beslissingen die je neemt of hebt genomen over hoe je door het leven gaat, kan je meer grip geven op jouw leven, zodat je ook bewuster je pad kunt gaan. Hieronder vind je een leuke oefening om daarmee aan de slag te gaan, voor duidelijkere keuzes.

Mariëlle loopt op een kronkelend pad, met veel zijwegen. Soms gaat ze zo’n zijweg in, als het er leuk uitziet. Een ander zijweggetje ziet er zo donker uit onder de naaldbomen, zonder mooie bloemen, dat ze die niet ingaat. Iedere keer heeft ze weer een ander uitzicht, door al die kronkelingen. Ze weet nooit waar het pad precies heen gaat, steeds een andere richting, lijkt het wel. Toch is ze aan het eind van de dag vaak op een plek die ze heel leuk vindt, met fijne mensen. Als ze haar vragen: “waar ga je eigenlijk naar toe?”, dan heeft ze geen antwoord. “Ik volg het pad dat er leuk uit ziet, ik weet niet waar ik naar toe ga, het maakt me niet uit waar ik terecht kom”.

De weg strekt zich recht uit voor Hans: hij kan heel ver kijken, en ziet duidelijk wat er voor hem is. Hij weet precies waar hij vannacht zal overnachten, wat hij zal eten, met wie hij zal praten. Dat vindt hij fijn, die zekerheid. Zo loopt hij elke dag op de weg, alles is duidelijk voor hem, er zijn geen twijfels of hij het echt wel wil, of dat hij een keertje wat anders probeert. Lekker rustig, gemakkelijk – de beslissingen zijn allemaal een tijd geleden al genomen over zijn route, en daar houdt hij zich aan.

rennende figuur


Angélique komt vooruit door enorme sprongen. Ze neemt een kleine aanloop, SPRINGT!, en komt met een knal op haar voeten terecht. De ene keer landt ze op een zachte plek met zand, een andere keer in een kuil, waar ze met veel energie uit klimt. En BENG, weer een sprong, een harde landing op een rots. Aan het eind van de dag slaapt ze diep, doodmoe van al het springen, aanloop nemen, de harde landingen, uit de kuilen klimmen waar ze soms in terecht komt.

Stefan zit in een rolstoel. Ooit heeft iemand hem in die rolstoel gezet met de woorden: “jij hebt zulke slappe benen, ik duw je wel”. Hij heeft zich nooit afgevraagd of dat wel klopte, hij vindt het wel makkelijk zo. Er is altijd wel iemand die hem een eindje wil duwen. Alleen kiest hij zelf niet welke weg ze gaan, hij denkt dat degene die hem duwt dat beter kan beslissen.

Jansje loopt heel langzaam, bedachtzaam. Ze bekijkt elke bloem naast de weg, begroet elke boom, staat stil bij elk vogeltje dat ze hoort zingen. Wanneer het sneeuwt, zou ze wel elke sneeuwvlok willen bekijken, maar ze vallen zo snel en verdwijnen zo gemakkelijk in de bergen sneeuw overal, dat dat niet lukt. Langzaam vordert ze op haar weg, vol van de indrukken die ze opdoet, de prachtige vormen en patronen die ze ziet en hoort en ruikt en voelt.

André is steeds aan het praten met de mensen die hij ontmoet op de weg. Hij groet iedereen, staat vaak even stil bij iemand die naast de weg zit of gaat op bezoek bij mensen in de dorpen waar hij doorheen loopt. Iedereen lijkt hem te kennen, hij is vriendelijk en open, en krijgt leuke kadootjes. Daardoor vordert hij niet echt snel op zijn weg, maar hij heeft het prima naar z’n zin. Hij pikt zoveel kennis en informatie op van al die mensen!

Levenspaden

Zomaar wat voorbeelden, van hoe je je levenspad kunt gaan. Herken jij er een manier in waarop jij je eigen levenspad gaat?

Ik heb zo’n idee dat we het allemaal op onze eigen manier doen. En dat geen enkele manier “de beste” is voor iedereen. En ik denk ook dat we vaak op een bepaalde manier op ons pad gezet worden, met de boodschap: “zo moet je het doen”. Dat doe je dan vervolgens een hele tijd, tot je erachter komt dat het eigenlijk niet bij je past op die manier. Net als Stefan – als hij even gaat nadenken, komt hij er waarschijnlijk achter dat hij liever z’n eigen beslissingen neemt. Dat hij na wat oefenen best op z’n eigen benen kan staan, hij is nl. helemaal niet gehandicapt.
Het heeft ook veel te maken met je persoonlijkheid, hoe je je levensweg gaat. Ik vermoed dat Jansje en Mariëlle hoogsensitief zijn – van HSP’s hoor ik meestal dit soort verhalen over hoe ze leven.

Zelf aan de slag

Hoe zit dat eigenlijk bij jou? Heb je zelf gekozen op welke manier je jouw levenspad gaat?

landkaart, eigen pad maken

Schrijf voor jezelf eens een verhaaltje hoe jij nu je levenspad gaat, en hoe dat zo gekomen is.
Op grond van de verhaaltjes hierboven kun je kijken welke soort bij jou past. Misschien merk je dat het bij jou nog heel anders is.

Welke keuzes zou je maken als je het helemaal overnieuw kon doen?
Zijn er dingen die je nu zou willen veranderen in hoe je leeft, hoe je je levenspad gaat? Of heb je al dingen veranderd, omdat je erachter kwam dat je het niet meer wilde doen op de manier die je geleerd had?

Wat ik zelf nu heel fijn vind, is dat er andere mensen zijn die ongeveer op dezelfde manier hun levensweg gaan. Met wie ik een klik ervaar, en met wie ik een tijdlang samen kan oplopen. Soms met 1 persoon, soms met een groep.

Een tijdlang ging ik m’n levensweg met maar heel weinig mensen, simpelweg omdat ik het te druk had met werk en gezin. Het leek wel of ik alleen maar aan het rennen was van de ene plek naar de andere, waar steeds van alles gedaan moest worden. Dat is ook een manier om je levenspad te gaan: rennend. Als je het goed doet, dat rennen, word je er behoorlijk fit van. Maar je kunt er ook vreselijk moe van worden, zó erg, dat je op een dag neervalt en pas na een hele tijd rust weer overeind kan komen.

En zo kan het in de loop van de tijd ook veranderen, hoe je je levenspad gaat. In elk geval is er bij mij heel wat veranderd. Onder invloed van trouwen, kinderen krijgen die ook weer opgroeien en het huis uit gaan, ondertussen verschillende werkplekken, dingen die gebeuren in mijn (schoon)familie, enzovoort.

Teken een landkaart

Een manier om hier inzicht in te krijgen, is een tekening maken van jouw levenspad tot nu toe, op een groot vel papier (A3 of A2). Je maakt dan als het ware een plattegrond, een landkaart, en tekent plaatsen die representatief zijn voor grote dingen in jouw leven. Puur intuïtief, het komt vaak helemaal vanzelf als je alles loslaat en gewoon begint. Gewoon met die vraag van binnen: hoe ziet mijn levenspad tot nu toe er eigenlijk uit?

Naderhand kun je de kaart dan bespreken met iemand die goed is in open vragen stellen, en geïnteresseerd is in jou. Dat geeft inzicht in jezelf, en openingen naar dat wat je nog wilt veranderen in je leven.