Morgen bestaat niet – een enorme open deur, eigenlijk! Maar eentje waar we nooit rekening mee houden.
Het wordt nooit morgen … Wist je dat?

Ik las een verhaal over een man die een bordje zag in een kroeg achter de bar: Morgen gratis koffie. Hij kwam de volgende dag en vroeg om een gratis koffie.  Ze lachten hem vierkant uit: Nee, morgen pas, niet vandaag!

En bij kleuters is het een heel leerproces: wanneer is het nou morgen? Nog 1 nachtje slapen … En dan wakker worden en zeggen: is het nu morgen? Tja, officieel niet natuurlijk.

Maar we roepen het wel steeds, of zeggen het stilletjes tegen onszelf: “dat doe ik morgen wel”. Of: “oh ik ben vergeten m’n vriendin te bellen, morgen weer een dag …”.
Vaak kom je er dan een paar dagen later achter dat je nog iets wilde doen, of zeggen, of regelen. Of je stopt ‘morgen’ zo verschrikkelijk vol, dat er geen tijd meer overblijft voor ‘nu’.

Jammer eigenlijk

Net alsof ‘morgen’ voorbij is voor het goed en wel begonnen is.

Het betekent dus vaak dat je dingen uitstelt (en vervolgens vergeet als je niet uitkijkt).

Andersom zijn we vaak meer met morgen bezig dan met vandaag. Je bent dan niet meer bij de dingen die je nu doet, zoals even rust na de lunch in de tuin bij mooi weer. Genieten van de mooie bloemen, de hommels in de bloesems, de geurende rozen, een fris windje en warm zonnetje …

In plaats daarvan denk je na over wat je morgen allemaal nog moet doen, en volgende week. En voor je het weet zit je met je aandacht bij de tandarts, over drie weken moet je een wortelkanaalbehandeling ondergaan, je ruikt de geurtjes van ontsmettingmiddel al, en je hoort bijna al dat nare gesnerp van de boor. Vreselijk! In gedachten zit je al achterovergeleund in die ongemakkelijke stoel.

Net alsof er een kaarsrechte weg is naar morgen, die je al voor je kunt zien.

Maar je bent niet meer in de tuin, met de bloeiende geurende bloemen, de zon en de wind, het gezoem van de hommels en het gepiep van de zwaluwen hoog in de lucht.

Wat gebeurt er?

Juffrouw Voorzorg is dan weer actief. Zo noem ik maar dat deel van mijzelf, dat denkt dat ze me helpt. Juffrouw Voorzorg vindt dat je je goed moet voorbereiden op al die dingen, dat je niets mag vergeten, dat je geen fouten mag maken, en dat je al je bezigheden helemaal goed moet doen. Ze lijkt wel een beetje op Juffrouw Mier uit de Fabeltjeskrant, eigenlijk!
Genieten van het moment? Dat kent ze niet.

Jammer eigenlijk?

Wat zou jij liever willen?

Ik weet wel wat ik liever wil: meer in het moment leven, me bewust zijn van wat ik nu doe, en daar met mijn volle aandacht bij zijn. Op deze manier lééf ik mijn tijd echt, en dat voelt heel goed. Lukt niet altijd hoor (vaker niet dan wel, het is een leerproces)! Het geeft overigens ook meer rust in m’n hoofd, gek genoeg.

Dit is iets dat hoogsensitieve mensen ook heel goed kunnen, maar vaak niet doen: dat leven in dit moment, hier, waar je nu bent, en optimaal genieten van waar je mee bezig bent. Meestal zijn we inderdaad bezig zoals Juffrouw Voorzorg. Zij is enorm actief bij HSP’s – juist omdat we zo goed zijn in details opmerken, veel en diep nadenken over van alles, zoveel mogelijk problemen voor zijn, alles wat we gaan doen goed doordenken zodat we het zo goed mogelijk kunnen doen.

Het kan dus ook anders … Mindfulness gaat hierover, meditatie, of gewoon even achterover leunen, en je zintuigen open zetten. Stoppen met wat je aan het doen bent, en simpelweg: kijken, luisteren, proeven, ruiken, voelen (met je huid, bedoel ik dan). En daarna ook voelen hoe het is in je lichaam, wat voor gevoelens je ervaart, en welke gedachten er zijn. Gewoon even er laten zijn, ervaren, observeren, alsof het een deel van je is, maar je valt er niet mee samen.

Als je dan nog een paar keer diep in- en uitademt, kom je even helemaal tot rust, in het moment. Dit is wat er is, en verder niets ….