Helder en Intens Coaching

Leert je anders kijken naar hoogsensitiviteit

“Een Arabisch spreekwoord luidt: “geef een dwaas duizend talenten, en toch wil hij alleen het jouwe“.

We gaan aan de slag in de tuin van ons leven en als we opzij kijken, zien we dat onze buurman daar staat en ons gadeslaat. Hij is zelf tot niets in staat,  maar geeft maar al te graag zijn mening over hoe wij onze daden zaaien, wij onze gedachten planten en onze veroveringen water geven.

Luisteren we naar wat hij te melden heeft, dan staan we straks voor hem te werken, en wordt de tuin van ons leven een tuin naar zijn idee. We vergeten dan dat de grond is bewerkt met zoveel zweet en vruchtbaar gemaakt met zoveel zegeningen. We vergeten dan dat iedere centimeter aarde zijn mysteries heeft die slechts ontraadseld kunnen worden door de geduldige hand van de tuinman. We hebben geen aandacht meer voor de zon, de regen en de seizoenen, alleen maar voor dat hoofd dat ons over de schutting gadeslaat.

De dwaas die zo dolgraag zijn mening geeft over onze tuin, vergeet zijn eigen planten.” (Paulo Coelho)

bloeiende bomen en pad

Dwazen

De dwaas die naar hem luistert, naar die buurman die maar over die schutting kijkt, en doet wat de buurman wil, is misschien wel een grotere dwaas. Want ook hij vergeet zijn eigen tuin. En alleen daarin kun je leren, groeien, leven, zoals het bedoeld is voor jouw eigen leven. Zijn eigen tuin wordt namelijk de tuin voor de buurman, niet meer voor hemzelf.

Je eigen tuin

Een mooie oefening wanneer je merkt dat je emoties en meningen van andere mensen teveel binnen laat komen, is de oefening van de tuin. Die heb ik geleerd van één van de deelnemers in een meditatiecursus, een jaar ofzo geleden. Zij had ‘m ook weer van iemand, ik weet niet van wie.

Ga rustig zitten, neem er een half uurtje de tijd voor, en zorg dat je niet gestoord wordt. Zet misschien heel rustige langzame muziek op, als dat jou niet afleidt van je binnenste.

Concentreer je eerst kort op je lijf: voel hoe je zit, voel je voeten en benen, de stoel onder je billen, je rug, je schouders en armen, je buik en borst, je hoofd en nek. Wees je dan bewust van je ademhaling, volg die gewoon een paar keer: in en uit, hoe dat voelt in je neus, je keel, je borst, je buik eventueel.

Stel je dan voor dat je in een tuin zit, en richt die tuin in precies zoals jij het mooi vindt. Dat kan een Japanse tuin zijn, heel zen met veel grind en mos, een paar mooie boompjes. Of een klassieke Franse tuin, met allemaal perken en heggetjes en rozen. Of een wilde tuin, waar van alles door elkaar heen staat. Of iets totaal anders – maak hem zo mooi als je wilt. Precies zoals bij jou past. Loop er doorheen en kijk wat er staat. Zet er de planten in die jij mooi vindt, maak er paden in zoals jij ze wilt, en maak hem ook zo groot als je fijn vindt.

Wanneer het klaar is qua inrichting, zet je er een omheining om heen: een muur, een heg, een hek, wat je maar wilt. Zorg dat de omheining zo stevig is dat niemand er zomaar over heen of doorheen kan. Op één plek maak je een opening: een hekje, poort, deur, of iets anders dat open en dicht kan.

Wees je bewust dat dit jouw tuin is, jij bent degene die de tuin inricht, onderhoudt, er dingen in zet of uit haalt, enzovoort. En, heel belangrijk: jij bent degene die beslist wie er wanneer binnen mag komen.

bloementuin

Wie komt er binnen?

Kijk dus eens wie er allemaal in jouw tuin willen komen. Wie staan er buiten de poort, en vragen om toegang? Wie probeert er zomaar binnen te komen? Wie staat er op een afstandje, een beetje verlegen te wachten tot je hem of haar binnen vraagt?

En wat wil jij: wie wil je binnen laten, wie mag er altijd binnen komen, wie mag er alleen op bijzondere uitnodiging?

Ga zo al je kennissen, vrienden en familie eens af en voel wie in welk groepje zit.

En hoe zit het met vreemden: mensen die je ontmoet in de trein of bus, in een workshop of een winkel, zomaar op straat?

Kijk eens wat er met jou gebeurt wanneer je iemand binnen laat bij wie je twijfels hebt. Wat gebeurt er met je emoties? Wat gebeurt er in je lichaam? Voel je ergens spanning of juist ontspanning? Wat gebeurt er met je adem?

Wanneer je klaar bent, neem je afscheid van je tuin, wetend dat je altijd terug kunt gaan. Je kunt dingen veranderen in je tuin, of verschillende tuinen maken als dat bij je past.

Rek je dan uit, open je ogen, adem even diep door, en loop een beetje rond. Verbind je met de plek waar je bent, met het moment.

Om dit af te sluiten, kun je een tekening maken van je tuin, en de mensen die wel of niet binnen mogen komen. Of een verhaal erover schrijven, een gedicht, of iets anders ermee doen. Misschien is het ook leuk om een ouderwetse kijkdoos te maken hiervan!