Paulo Coelho schreef het jaren geleden al in De Alchemist: ‘luister naar je hart, dat kent de waarheid. Luister naar je hart’.

Ik ben aan het oefenen met wandelcoaching – eerst gewoon met mezelf wandelen, een vraag meenemen, kijken wat er tijdens het wandelen in een natuurgebied gebeurt. Wat ik tegenkom, wat er bij mij op komt, wat mijn aandacht vraagt … Heerlijk, om buiten te bewegen, met aandacht erbij te zijn – bij mezelf, bij de bomen, het gras, de vogels, wat er maar is om me heen. De frisse lucht, een briesje of ook een keer windkracht 4 die over de lege polder heen kwam aanwaaien!

Ik had een vraag meegenomen over waar ik nu ben van binnen, na het afgelopen jaar (2022) dat aangevoeld had als een jaar van wachten, rust, stilte, leren er alleen maar te zijn.

Heel sterk kwam dit binnen: “luister naar je hart, je schiet te snel in het ­doen”.

Luister naar je Hart

2020 was een jaar dat in het teken stond van de ziekte van mijn moeder, de intensieve zorg voor haar, en haar overlijden uiteindelijk. Heel veel doen, dus! Gelukkig deed ik het niet alleen, we konden het als haar zoons en dochters samen doen, met ook nog wat kleinkinderen van haar, een heel fijne ervaring! 2021 was een jaar van rouw, bijkomen van dat intensieve zorgen, afscheid nemen van al die kleine dingetjes. Tutti frutti maken en denken: oh, dat vind ze lekker, ik breng wat – oh nee, ze is er niet meer, dat kan niet meer. Ook de andere kant: de vrijheid voelen dat het niet meer hoeft, die zorg, steeds weer in actie schieten als er wat is, bij elke keer dat m’n telefoon gaat denken “dat is mama, wat is er nu weer”. En daarnaast natuurlijk de gevolgen van corona, dat had ook effect op wat ik deed, waar, met wie, enzovoort.

Dit jaar (2023) voelt als nieuw, nieuwe mogelijkheden, activiteit, energie – erg fijn, ook!

Dus ik luisterde naar mijn Hart. Dat zei: wat je ook doet, doe het uit Liefde en met liefde.

Buik zei: laat het rijpen, het is nog in de incubatietijd, nog geen tijd om naar buiten te komen (begin januari was dit!)

Lijf wilde lopen, bewegen, energie laten stromen.

En wat er kwam toen ik daarmee ging lopen? Hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn binnen jezelf, in stilte en alleen zijn, je eigen energieveld op te laden daardoor.

Verbonden met Aarde

Ik ondervond hoe belangrijk het is om groen te zien, in te ademen, je ermee te verbinden. Hoe groot /  groots het is dat ik onderdeel van Aarde ben: ik besta uit dezelfde moleculen, ik adem dezelfde lucht in als alle levende wezens, drink hetzelfde water, voed mij met eten dat van Aarde komt (hoe bewerkt het ook is). Al onze spullen – je huis, kleding, vloerbedekking, meubels, boeken, noem maar op – alles komt van en uit de Aarde en bestaat ook uit diezelfde moleculen. Ongeacht het feit dat sommige van die materialen door de mens gemaakt zijn, en niet van nature bestaan. Die materialen zijn wel weer gemaakt uit stoffen uit de Aarde, vaak uit olie zoals onze plastics.

Er bestaat geen enkel ding dat niet voorkomt uit grondstoffen van deze Aarde, als je maar ver genoeg terug gaat, een enkele meteoriet daargelaten.

Dit verbindt ons mensen op zóveel manieren met Aarde, voortdurend, in alles wat we eten, drinken, aanraken, zien, hebben …. Vanaf het papier waarop ik dit oorspronkelijk schreef, de pen waarmee ik het schreef, de hand die de pen vasthield, de mouw van mijn vest om mijn arm heen, enzovoort. Alles bestaat uit diezelfde moleculen, komt uit Aarde voort, en gaat uiteindelijk terug naar Aarde.*

Hoe verbonden ben jij?

Wat voel je als je dit zo ervaart? Probeer het maar eens ….. Houd maar even op met lezen, en doe je ogen dicht. Voel je lichaam, wees je bewust van alle delen waar je lichaam uit bestaat. Denk aan wat je vanochtend voor je ontbijt gegeten hebt, en pluis alle draadjes daarvan uit naar het beginproduct. Bijvoorbeeld: een boterham met jam – tarwe, boter, jam – waar komt het allemaal vandaan? Zie de tarwehalmen voor je, de koe die de melk gaf voor de boter, het gras en voer dat de koe at, de vruchten aan de struiken waar de jam van gemaakt is, de bijen die de bloemen van die struiken hebben bevrucht. Er is een dun draadje tussen jou en elk van die planten en dieren. Ervaar even hoe dat is, wat het met jou doet, dit fijne web van draadjes.

Wat gebeurt er dan bij jou van binnen? Welke verbindingen zie jij als je op deze manier eens met aandacht bent bij wat je doet of wat je eet of drinkt? Hoeveel draadjes zijn er die jou met van alles op deze wereld verbinden?

Verweven

Bij mij riep het vooral ontzag op, over de grootsheid van het verbonden zijn, het verweven zijn met alles.

IIk zie duizenden draadjes die mij verbinden met allerlei mensen, processen en stoffen. Bijvoorbeeld alle grondstoffen waaruit mijn ontbijt bestaat, en de kom waar het in zit, het glas met thee, de tafel waar ik aan zit en de stoel waar ik op zit.  

Zo verweven als wij zijn met de wereld, met Aarde, en alles wat in en op en boven haar leeft. Iedereen, hoe klein of groot ook, heeft hier een eigen plek in, een rol, een taak. Iedereen is daarin ook even belangrijk.

En dat maakt mijn hart superblij, om zo in het leven te staan. Je bent niet alleen.

*Een kanttekening hierbij: het jammere is natuurlijk wel dat kunststoffen niet meer terug gaan naar de oorspronkelijke staat en werkelijk afgebroken kunnen worden,  maar juist het ecosysteem, het milieu vervuilen. Dat is een probleem (destijds onvoorzien, denk ik) waar we nu mee te dealen hebben.

Nog een paar leestips: Merlin Sheldrake’s Verweven leven over de schimmels die alles (letterlijk alles!) met elkaar verbinden, en Robin Wall Kimmerer’s Een vlecht van gras, dat ook de verbondenheid laat zien van de mens met de aarde.

Het blog Verbonden met vele draadjes laat die draden letterlijk zien. Ook hoe leuk en inzichtgevend het kan zijn om zelf zo’n weefwerkje te maken.