“Volgende week weet ik het, dat heb ik besloten.”
Dat schreef ik heel dapper, half september. Volgende week weet ik wat ik het liefste doe, en hoe ik dat inpas in de andere werkzaamheden. Vooral hoe ik het inpas in de telefonische coaching, waar ik flink wat cliënten voor heb.

Daarna bleef het stil in mij, en in mijn blogs …. De telefonische coaching ontplofte zowat, door landelijke campagnes om mensen te inspireren om te stoppen met roken. En wist ik wat ik wilde, die week later?

Ik schreef de vorige keer ook: ik heb teveel op m’n bordje – dat bleek dus wel, want naast de telefonische coaching had ik geen energie meer voor andere dingen. Dus ook niet voor ‘weten wat ik wil’ of daarmee bezig zijn en al helemaal niet om er stappen in te zetten!

Afstand nemen

Nu is het al een tijd weer rustiger, en heb ik pas op de plaats kunnen maken. Rust nemen, tijd nemen om in evenwicht te komen, na de flinke vloed van de laatste periode even de eb ervaren. Dat voelt best goed, eigenlijk!

Het heeft een tijd geduurd, voor alles op z’n plek viel in mij. Dat is een proces dat je niet echt kunt sturen, tenminste, ik heb daar nog geen manier voor gevonden. Ik ging naar workshops, een nieuwe cursus over je persoonlijke kracht vinden met behulp van archetypen (interessant!!!), weer eens een boek van Deepak Chopra lezen … Allerlei dingen die zo’n zoekproces in mij ondersteuenen.

Toch duurde het 3 maanden (sinds half september) voor alles uitgekristalliseerd was, en ik stevig genoeg in mijn schoenen stond om daadwerkelijk weer stappen te zetten. En daar ben ik nu dus: ik voel me stevig, daadkrachtig, gefocust, en heb duidelijke doelen. Zo fijn!!! Die periode van het ‘niet-weten’ en dus niet iets laten horen hierover, was ook nodig.

Winterse knoppen

Dat proces doet me denken aan wat ik in mijn tuin zie, nu in de winter. Alles ligt min of meer stil, één winterbloeier heeft kleine gele bloemetjes, en in de bomen en struiken zitten al knoppen voor volgend jaar. Dat laatste ontroert me altijd zo! Alsof de planten al vooruit gekeken hebben, plannen gemaakt, en weten dat er na de winter altijd weer een lente komt, een periode dat je weer nieuwe dingen kunt gaan doen: verse blaadjes en bloemen. Prachtig toch?

Met die knoppen gebeurt dus pas wat als de tijd precies goed is: genoeg licht, genoeg warmte, genoeg water.

En jij?

Waar het me nu om gaat, is deze vraag:
Hoe weet jij wat je het liefste doet? Is dat iedere keer hetzelfde, of heb je weleens een ander antwoord naar gelang je stemming?

Bij hoogsensitieve coachcliënten merk ik twee dingen:
– ze vinden vaak heel veel verschillende dingen echt geweldig om te doen
– ze worden snel enthousiast van het enthousiasme van iemand anders en willen dat dan

Zo kom je dus steeds bij nieuwe impulsen uit, die je niet allemaal in je leven kunt proppen. Met als resultaat dat je óf niks doet, óf een heleboel onaffe dingen hebt liggen.

• Hoe is dat bij jou, ervaar jij dat ook zo?
• Of kun je het juist allemaal goed behappen?
• Hoe ga je daarmee om, met dit gegeven?
• Voel je bij jezelf ook weleens zo’n ritme, een tijdje onduidelijkheid en afstand nemen, dan weer een tijd actie en daadkracht?
• Wat voor soort gevoel is dat van binnen?